Adwent 2018

Słowo: „Oto On! Oto nadchodzi! Mój umiłowany! Biegnie radośnie przez góry, przeskakuje pagórki.” Pnp 2,8; „Biegnij, miły mój, bądź podobny do gazeli lub do młodego jelenia na górach [wśród] balsamowych drzew!” Pnp 8,14

Słowo z liturgii: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało”. J 1 , 1-3

Słowo: „Weź mnie za rękę i pobiegnijmy razem!” Pnp 1,4

Słowo z liturgii: „On będzie wołał do Mnie: «Ty jesteś moim ojcem. Moim Bogiem, opoką mojego zbawienia». Na wieki zachowam dla niego łaskę i trwałe z nim będzie moje przymierze”. Ps 89, 27.29

Prośba: o przyjęcie owoców czasu adwentu.

Słowo: „Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol, żar jej to żar ognia, płomień Pański. Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko”. Pnp 8, 6-7

Słowo: „OBLUBIENIEC: Jesteś zamkniętym ogrodem, moja siostro, oblubienico, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym! Twoje pędy są rajem granatów z najwyborniejszymi owocami: henną i nardem, nardem i szafranem, wonną trzciną i cynamonem, i ze wszystkimi pachnącymi drzewami; mirrą i aloesem, i ze wszystkimi wybornymi zapachami. O źródło, które zrasza ogrody, krynico źródlanych wód tryskających z Libanu! Powiej, wietrze północny, i przybądź, wietrze południa! Wiej przez mój ogród, aby rozeszły się jego wonności!

Słowo: „Mój miły jest dla mnie, a ja dla niego”. Pnp 2,16 (tł. wg Biblii Pierwszego Kościoła)

Słowo z liturgii: „Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał”. J 5,36

Prośba: o głębokie doświadczenie bycia własnością Boga.

Słowo: „Jak jabłoń wśród drzew leśnych, tak ukochany mój wśród młodzieńców. W upragnionym jego cieniu usiadłam, a owoc jego słodki memu podniebieniu. Wprowadził mnie do domu wina, i sztandarem jego nade mną jest miłość. Posilcie mnie plackami z rodzynek, wzmocnijcie mnie jabłkami, bo chora jestem z miłości. Lewa jego ręka pod głową moją, a prawica jego obejmuje mnie. Zaklinam was, córki jerozolimskie, na gazele i łanie na polach: nie budźcie miłości i nie wyrywajcie jej ze snu, dopóki sama nie zapragnie!” Pnp 2, 3-7

Słowo: „Jam miłego mego i ku mnie zwraca się jego pożądanie. Pójdź, mój miły, powędrujemy w pola, nocujmy po wioskach! O świcie pospieszmy do winnic, zobaczyć, czy kwitnie winorośl, czy pączki otwarły się, czy w kwieciu są już granaty: tam ci dam miłość moją. Mandragory sieją woń, nad drzwiami naszymi wszelki owoc wyborny, świeży i zeszłoroczny dla ciebie, miły mój, chowałam. O gdybyś był moim bratem, który ssał pierś mojej matki, spotkawszy na ulicy, ucałowałabym cię, i nikt by mną nie mógł pogardzić.

Słowo: „Otworzyłam memu ukochanemu, ale mój ukochany się odwrócił i poszedł sobie. Życie mnie opuściło, bo się oddalił…” Pnp 5,6 „Jeśli spotkacie mego ukochanego, co mu powiecie? Że chora jestem z miłości”. Pnp 5,8

Słowo z liturgii: „Biedak zawołał i Pan go wysłuchał”. Ps 34,7

Prośba: o bycie prawdziwą przed Jezusem.

Słowo: wybrany osobiście fragment Pieśni nad Pieśniami.

Słowo: „Ja jestem mojego ukochanego, a mój ukochany jest mój, kiedy się pasie pośród kwiatów lilii”. Pnp 6,3

Słowo z liturgii: „Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego. (...) On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta.” So 3,15b.; 17-18a

Prośba: o większą miłość do Boga, siebie i ludzi.