28 I 2021 - Jezus Chrystus - Arcykapłan nieskalany

Arcykapłani Starego Przymierza, mimo tego że dbali o czystość rytualną i własną świętość polegającą na izolowaniu się od reszty ludu, byli ludźmi obciążonymi słabością. Jezus uczynił dokładnie odwrotnie. „Nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem” (Flp 2,6). Stał się naszym Bratem, zechciał wejść w ludzką rzeczywistość, obarczył się naszą słabością, grzechem, dźwigał nasze choroby i w tym wszystkim pozostał święty. Tak tę prawdę ukazuje autor Listu do Hebrajczyków: „Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest obowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie" (Hbr 7,26n). Skutkiem uniżenia Jezusa było to, że Ojciec wywyższył Go ponad niebiosa.

Jakie myślenie tak naprawdę jest nam bliższe? Czy przypadkiem nie próbujemy jak arcykapłani Starego Testamentu zapracować sami na własną świętość, próbując się uwolnić za wszelką cenę od tego co w nas słabe, a zarazem ludzkie? Jezus – Arcykapłan nieskalany uczy nas pokory, czyli przyjęcia prawdy o sobie, spojrzenia na siebie oczami Boga. Dopiero przyjmując siebie razem z naszymi niedoskonałościami, a nawet razem z naszymi grzechami, pozwalamy by objawiała się w naszym życiu Boża moc i Boża łaska.