16 V 2021 - Mk 16, 15-20

Mk 16, 15-20

I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie“.

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdził naukę znakami, które jej towarzyszyły.

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” W trakcie modlitwy tym tekstem wyobrażałm sobie, że siedzę za stołem, wśród uczniów. Najbardziej poruszyły mnie właśnie te słowa. Jestem wśród tych, którzy powątpiewają, szukają prawdy, rozeznają, co z tego, co słyszą wokół, jest prawdą. Czasami się nawet serce rozpali, ale... Jednego brakuje – na pewno uwierzyć, że On – Ten, który JEST - tu stoi przede mną i powołuje także mnie. Już nie tylko tych, którzy są obok, ale także mnie osobiście... Jemu nie przeszkadza, że do tej pory było, jak było, ale On teraz pragnie mojej odpowiedzi.

Spojrzenie Zmartwychwstałego Jezusa, Tego, który zrobił wszystko bym żyła pełnią życia, jest niezasłużonym darem, który daje odwagę do odpowiedzi. Kto wpatrzy się w Jego oczy, idzie do całego świata, jak apostołowie.

Pragnę, abyśmy  wpatrywali się w Tego,  który dla nas  zrobił  wszystko. Abyśmy wpatrywali się w oczy Jezusa, który  jest Dawcą naszej wiary, naszej odpowiedzi na Jego zaproszenie. (por. Hbr 12,2)

s. Jitka