Wtorek II Tygodnia Adwentu. Ukaż mi swą twarz
Słowo: „Gołąbko moja, wtulona w skalną szczelinę, schowana w górskich przepaściach! Pozwól mi zobaczyć twoją twarz, daj mi usłyszeć twój głos. Bo twój głos jest miły, a twoja twarz jest śliczna”. Pnp 2,14
Słowo z liturgii: „Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg!»” Iz 40, 9
Prośba: o doświadczenie Bożego piękna w sobie.
Czas Adwentu jest czasem tęsknoty za Oblubieńcem. To również czas tęsknoty Oblubieńca – nawołującego, wypatrującego, spragnionego widoku swej ukochanej, marzącego o usłyszeniu jej głosu. Bóg nas kontempluje. To On chce nas ujrzeć, usłyszeć, zachwycić się naszym pięknem. Robi to, ponieważ nas stworzył i „widział, że wszystko, co uczynił było dobre” (Rdz 1,31). Obraz gołąbki w Pieśni nad Pieśniami to biblijne przedstawienie czystości, pokory, wdzięku, łagodności, niewinności i delikatności.
Pierwszą kobietą, która przychodzi w tym kontekście na myśl, jest Maryja - Oblubienica. I rzeczywiście niektóre teksty tej Księgi odnoszą się bezpośrednio do Niej ( Pnp 1, 9-15; Pnp 6, 8-10). Maryja jest piękna pięknem Boga, jest odzwierciedleniem Jego obrazu, bo sama w sobie nosiła pełny i zewnętrzny obraz Boga. Spojrzenie Boga spoczęło na Maryi - Nowej Ewie, na kwiecie i koronie Nowego Stworzenia. Maryja pierwsza pozwoliła Bogu usłyszeć swój głos, pierwsza powiedziała światu: „Oto wasz Bóg”.
Dziś Maryja może mi pomóc odkrywać piękno dane przez Boga. Od - krywać, a nie u-krywać. W tej grze słów widzimy sedno, bo Boże piękno jest we mnie obecne. Skalna szczelina i górskie przepaści, w których kryje się gołąbka, to symbol niedostępności. Nie chcę już kazać dłużej Jezusowi na siebie czekać. Chcę przyjść dziś do Niego z odkrytą twarzą. Na to spotkanie zaproszę również Najpiękniejszą z Niewiast. Pozwolę, by Jezus na mnie patrzył. On pozwoli mi odsłonić to, co zakrywam przez grzech i słabość. Jestem Jego zwierciadłem - obrazem i podobieństwem. Chcę podziwiać piękno Boga od-krywane w sobie. Zachwycona tym pięknem stanę się „zwiastunką dobrej nowiny”.
