Piątek z ...

Pryciuny – wioska głęboko ukryta w bujwidzkich lasach za Wilnem. „Oczko w głowie” matki L. Dolińskiej, jeszcze na śmiertelnym łożu podejmowała ich wątek Matka Bronisława. To tam s. Wanda Boniszewska doświadczała największych niezwykłości związanych ze swą ziemską misją wynagradzania za grzechy duchowieństwa; to tam rozpoczęła się formacja pierwszej Szóstki sióstr  Jezusa Miłosiernego; to stamtąd wreszcie rozpoczął się exodus anielskich sióstr na Syberię… Genius locci?!

W dniu wspomnienia 177 urodzin Założycielki Zgromadzenia Sióstr od Aniołów – Bronisławy Stankowicz – fragmenty książki jej poświęconej pt. „Dwa skrzydła”:

Przed wyjazdem z Wilna Stankowicze mieszkali naprzeciwko kościoła Świętego Michała Archanioła, któremu Bogumiła oddawała w opiekę wymodloną córkę i całą rodzinę. Czcią otaczała też tamtejszą Matkę Bożą Świętomichalską

29 kwietnia 1929 r. u anielskich sióstr w Wilnie; z notatki Marii Żaryn:

Z Listu Sł. B. Abpa W. Kluczyńskiego na okoliczność założenia Zgromadzenia Sióstr od Aniołów: 

Ze wspomnień A. Gilewskiej:

z autobiografii M.A. Gilewskiej:

Franciszek obecny rok ogłosił rokiem św. Józefa na okoliczność 150 -lecia zatwierdzenia przez Piusa IX nabożeństwa pt. „Cześć nieustanna Św. Józefa”. Miało to miejsce w dniu 20 stycznia 1856 r.

Siostry od Aniołów, od początku swego istnienia, mają szczególne nabożeństwo do św. Józefa; doświadczyły też wielu łask i cudów za Jego przyczyną. Będziemy je rozgłaszać, „aby w pełni obfitująca łaska zwiększyła chwałę Bożą przez dziękczynienie wielu. » (2 Kor 4,15)

Oto pierwszy z wielu doświadczeń pomocy św. Józefa:

Adwent to czas czuwania. Czujność jest domeną straży „wszelakiej maści”. Czym bardziej cywilizowany świat, tym więcej w nim straży; jest straż graniczna, pożarna, miejska, nocna…, ale jest też i straż serca! Cóż to takiego? To bardzo ważna zasada duchowego funkcjonowania anielskich sióstr. Tę praktykę zaleciła im MATKA BRONISŁAWA – współzałożycielka u zarania istnienia anielskiego zgromadzenia.    

Ks. Sopoćko raportował o śmierci s. Heleny Siostrom Jezusa Miłosiernego:

„Umarła nagle. W dniu śmierci była rano w kościele, a po powrocie zajmowała się gospodarstwem, w południe prasowała (sobie czarną sukienkę), potem usiadła, zapytała, czy siostry odmówiły „Anioł Pański” i skonała.

s. Marcjanny Dajnowiec  wspominała:

Słyszałam, że przepowiedziała swą śmierć. "A cóż to takiego śmierć - z krzesła spadnę i umrę. "I tak było. Prasowała sobie sukienkę. Spytała. "Czy zmówili Anioł Pański, bo ja już zmówiłam. "Usiadła na krześle i skonała.

Listopad, a z nim czas wspominek – wypominek, mimo melancholijnej pogody, szybko zmierza do lamusa. Zostało zaledwie kilka dni, by w wyobraźni odtworzyć Oblicza, które miały wybitny wpływ na historię narodu, rodu, osoby, tudzież anielskiej wspólnoty. Ludzkie oblicze jest niejako zapisem przeżytego czasu. O twarzach pięknie śpiewa M. Bajor:

Twarze, twarze
Wciąż widzę wasze twarze
W ciszy łąk i zdań różańcu
Twarzy krąg
W niepowstrzymanym tańcu.

…