Styl życia

„Chwała Boża i dusz zbawienie; ludzkość cierpiąca, zbolała i obumarła – ten ma być zakres działalności Sióstr Anielskich, to pole ich pracy i walki.” – czytamy w uwagach wstępnych I Reguł O. Założyciela.

Kluczową sprawą w stylu naszego apostołowania jest współpraca każdej siostry z osobami świeckimi w swoim środowisku na wzór sieci pajęczej. Zgromadzenie, w ten sposób odpowiada pozytywnie na prośbę Kościoła wyrażoną słowami Jana Pawła II: „Formacja świeckich powinna znaleźć się wśród zadań priorytetowych diecezji i wejść do programów duszpasterskich tak, aby ku niej zmierzały wszystkie wysiłki wspólnoty”.

Siostry na wszelki sposób troszczą się, by wierzący pogłębiali swą wiarę; wobec niewierzących, szerzą ją na wszelki możliwy sposób, zawsze - poprzez osobiste świadectwo życia. Siostry pracują jako wychowawczynie, nauczycielki, katechetki, pielęgniarki, lekarze, psychologowie, prawnicy, itp.

W kontakcie z drugim człowiekiem O. Założyciel zalecał subtelność pszczoły: „Bądź tą pszczołą, która z każdego kwiatka coś wydobędzie. Wydobywaj z każdej duszy coś dobrego… Pszczoła kwiatu nie niszczy”.

Założyciel - znawca Pisma Świętego - przejął się prawdą o Aniołach, ich szybką, wszechstronną i wszechogarniającą metodą działania, zmierzającą do pomnożenia dobra w ludzkich sercach. „Nie ma dzisiaj zakątka ziemi, nie ma człowieka, ani takich jego potrzeb, których by nie dosięgła ich [aniołów] uczynność i opieka”. Ta prawda o Aniołach była dla niego inspiracją do zaangażowania sióstr na ich wzór.

O. Założyciel pałał również pragnieniem, by siostry naśladowały Aniołów w innych cnotach: „Pobożność i nauka są to dwa skrzydła, na których siostry wznoszą się ku Bogu i ludzi ku Niemu pociągają”.

Naszym zadaniem, określonym przez O. Założyciela, jest wspieranie kapłanów w ich pracy apostolskiej. „Czynić macie dobrze – nie tylko tam, gdzie my możemy, lecz i tam, dokąd – nie zdołamy dotrzeć”. „Aniołom braciom (tak prorok Malachiasz nazwał kapłanów) potrzebne są aniołowie siostry, które by z nimi współpracowały, współcierpiały i współ się modliły”.

Już od zarania Zgromadzenia zaleca się siostrom, by kapłanom służyły radą, zachętą w trudnościach, ostrzegały przed niebezpieczeństwami, broniły ich dobrej sławy.

W życiu wewnętrznym O. Założyciel mocno akcentował, by praca nad własnym uświęceniem poprzedzała pracę apostolską.

Zachęcał ćwiczenie się w budzeniu w sobie wiary żywej, która utrzymuje nas ciągle w obecności Bożej, sprawia, że każdą okoliczność przyjmujemy jako wprost z Jego ręki, każdą czynność pod Jego okiem i dla Niego, według Jego woli, jak najlepiej spełniamy. Żywa wiara potęguje, ulepsza, doskonali i uświęca działalność zewnętrzną. Jej pogłębieniu ma służyć określona przez Matkę Bronisławę praktyka „Straży serca”, która umożliwia spełnianie każdej czynności ze względu na Boga i dla Jego chwały.

Ogromne znaczenie ma stopień wyrzeczenia się siostry, który determinuje stopień jej użyteczności apostolskiej – „siostry od Aniołów powinny sobie upodobać w krzyżu Zbawiciela”.

W swojej postawie siostry starają się zabiegać, w/g słów Ewangelii, o „cichość gołębią” i „roztropność wężową”.

Duch posłuszeństwa i poświęcenia dla Kościoła i Stolicy Apostolskiej przyświeca codziennym wysiłkom sióstr.

Założenia formacji określili Założyciele; Ojciec przestrzegał, by tylko światłe, gorliwe i apostolskie niewiasty podnieść do godności Sióstr Aniołów. Uwrażliwiał, by wykształcenie religijne sióstr było rozległe, równało się wykształceniu kapłanów. Matka zaś, kardynalną treść formacji zakonnej, koniecznej wszystkim, którzy wstępują na drogę rad ewangelicznych, zamknęła w ewangelicznych słowach: „Idź (posłuszeństwo), sprzedaj co masz (ubóstwo), rozdaj ubogim (miłość bliźniego) i naśladuj mnie (czystość i umartwienie)...” (Mk 10, 21)

Realizacja następuje w poszczególnych etapach formacji:

- aspirat - czas trwania oraz warunki są zależne od sytuacji kandydatki

- postulat – do 2 lat
Zwany wstępną "próbą". Celem postulatu jest bliższe przygotowanie się do życia zakonnego, rozeznawanie powołania; ułatwienie przejścia ze świata do życia w zgromadzeniu; przygotowanie się do nowicjatu.

- nowicjat – 2 lata
Celem nowicjatu jest przygotowanie do złożenia pierwszych ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa poprzez formację intelektualną (wykłady z teologii) i duchową (uprzywilejowany czas na modlitwę) i społeczną (życie we wspólnocie). Nowicjat kończy się złożeniem ślubów czasowych.

- juniorat – 6 lat
Celem junioratu jest przygotowanie się do ślubów wieczystych rozumianych jako świadomy i nieodwołalny dar z siebie, złożony Chrystusowi - swemu Oblubieńcowi. To czas na teoretyczne i praktyczne przygotowanie się do pracy w zgromadzeniu poprzez podejmowanie studiów i uzupełnianie wykształcenia zawodowego. Okres junioratu kończy się złożeniem ślubów wieczystych.

Formacja permanentna, która rozpoczyna się po ślubach wieczystych jest nieustannym nawracaniem się i wzrastaniem ku Bogu poprzez codzienną wierność, spełnianie swoich obowiązków zakonnych i zawodowych oraz udział w rekolekcjach i spotkaniach formacyjnych.

Copyright©2010-2016 Zgromadzenie Sióstr od Aniołów.
Strona stworzona dzięki Drupal