Założyciele Zgromadzenia Sióstr od Aniołów

Urodził się 30 września 1847 r., w rodzinie ziemiańskiej, Adolfa i Franciszki z Korsaków Lanckorońskiej, na terenach dzisiejszej Białorusi. Wcześnie osieroconego przez ojca, jako najstarszego spośród 3 chłopców adoptowała zaprzyjaźniona rodzina Kłoczkowskich, mieszkająca na terenach dzisiejszej Łotwy. Żądza wiedzy, duchowe wzrastanie, ideowość, pociągały go do służby Bogu i Ojczyźnie w kapłaństwie. Wstąpił do seminarium wileńskiego zaraz po wznowieniu jego działalności po powstaniu styczniowym, przez jakiś czas był jedynym jego klerykiem. Horyzonty myślowe poszerzał w petersburskiej Akademii Duchownej, jedynej katolickiej uczelni Rosji. Po święceniach w Kownie w 1871 r. skierowany był do pracy w seminarium wileńskim, gdzie urabiał wiarę i intelekt alumnów przez 27 lat jako wykładowca Pisma św., dogmatyki, a później także jako inspektor tegoż seminarium. Pragnienie wspierania duchowieństwa stało się osnową jego życia.

"Jako inspektor starał się tak uzgadniać swe słowa z czynem, że nikt z młodych nie mógł się dopatrzeć rozdźwięku, sprzeczności, czy fałszu. Bano się go jak ognia, szanowano i niemal wszyscy alumni uważali go za światło nieba".- A. Miller

"On jeden nie poddał się wpływowi czynników demoralizujących. Swoim zachowaniem nie dał powodu doczepić się do siebie rusofilsko nastawionej władzy. W społeczeństwie wileńskim miał duży autorytet i był uważany za świętego człowieka. Skupiony całym sobą we wszystkim, pełen ducha kapłańskiego, niemały asceta. Miał niesamowity takt. Imponował erudycją".- J. Stakauskas

W Wilnie, w tworzeniu bezhabitowych zgromadzeń początkowo pomagał Ojcu H. Koźmińskiemu. Po dłuższym rozeznaniu i modlitwach w Ostrej Bramie postanowił założyć własne – Zgromadzenie Sióstr od Aniołów.

„Gdy idzie o wiarę waszą, dobre obyczaje i święte tradycje, miejcie wolę z żelaza, gotowi będąc raczej wszystko utracić, aniżeli zejść z drogi sumienia”.

W 1898 r. mianowany został jako przedstawiciel diecezji do Kolegium Duchownego w Petersburgu. W 1910 r. powierzono mu rolę arcybiskupa, wówczas największej w świecie diecezji mohylewskiej. Na tym urzędzie wiele cierpiał, jako ofiara czynionych "podjazdów" carskiego rządu wobec Kościoła katolickiego. Jego dymisję przyjął Benedykt XV w 1914 r. Późniejszy pobyt na Krymie praktycznie można nazywać wygnaniem. Zmarł w Ałupce, 11 lutego 1917 r., w przededniu rewolucji. Jego zwłoki poprzez Petersburg dotarły do wileńskiej katedry dopiero w 1929 r. i tam do dziś pozostają.

... czytaj dalej... - czyli wybrane myśli ks. abp Wincentego

Przyszła na świat w rodzinie ziemiańskiej, jako jedyna córka i najmłodsze dziecko Jana i Bogumiły z Tomaszewskich, 30 kwietnia 1844 r. w Wilnie. Otrzymała staranne wykształcenie i wychowanie w duchu religijnym i narodowym. 

Zsyłki, kasata majątków po powstaniu styczniowym były przyczyną śmierci ojca i radykalnych zmian w życiu Bronisławy. By zarobić na życie zajęła się udzielaniem lekcji. Jej kierownikiem duchowym od 1872 r. był ks. W. Kluczyński. W tym czasie bardzo pogłębiła swą religijność. W 1885 r. wstąpiła do honorackiego zgromadzenia „Sercanek”. W 1889 r., na prośbę ks. W. Kluczyńskiego oddelegowana została do tworzenia Stowarzyszenia Wielebnych Panien „Sióstr Aniołów”. Przez 30 lat sprawowała w nim urząd przełożonej generalnej. Przyczyniła się do terytorialnego i liczebnego rozwoju zgromadzenia, do jego zatwierdzenia na prawach papieskich w Kościele. Najwięcej działała przykładem świętego życia.

Cechował ją spokój wewnętrzny, dobroć i pokora. Była nadzwyczaj spostrzegawcza w odkrywaniu potrzeb drugiego człowieka. Zalecała swym duchowym córkom i sama praktykowała straż serca. Zaskarbiła sobie szacunek i miłość sióstr. Zmarła w dniu sprowadzenia zwłok Założyciela zgromadzenia do Wilna, 16 kwietnia 1929 r. Jej zwłoki spoczywają w Wilnie, na kalwaryjskim cmentarzu.

„Każdy na swoim miejscu cierpliwością i ufnością w Bogu wszystko zdobyć potrafi”.

Copyright©2010-2016 Zgromadzenie Sióstr od Aniołów.
Strona stworzona dzięki Drupal