Przyszła na świat w rodzinie ziemiańskiej, jako jedyna córka i najmłodsze dziecko Jana i Bogumiły z Tomaszewskich, 30 kwietnia 1844 r. w Wilnie. Otrzymała staranne wykształcenie i wychowanie w duchu religijnym i narodowym. 

Zsyłki, kasata majątków po powstaniu styczniowym były przyczyną śmierci ojca i radykalnych zmian w życiu Bronisławy. By zarobić na życie zajęła się udzielaniem lekcji. Jej kierownikiem duchowym od 1872 r. był ks. W. Kluczyński. W tym czasie bardzo pogłębiła swą religijność. W 1885 r. wstąpiła do honorackiego zgromadzenia „Sercanek”. W 1889 r., na prośbę ks. W. Kluczyńskiego oddelegowana została do tworzenia Stowarzyszenia Wielebnych Panien „Sióstr Aniołów”. Przez 30 lat sprawowała w nim urząd przełożonej generalnej. Przyczyniła się do terytorialnego i liczebnego rozwoju zgromadzenia, do jego zatwierdzenia na prawach papieskich w Kościele. Najwięcej działała przykładem świętego życia.